|
Stokes werkt als gedragsdeskundig verhooradviseur voornamelijk voor de Eenheid Noord Nederland van de Nationale Politie. Daarnaast is zij landelijk inzetbaar via de LDM.
Werkwijze
Stokes' voorbereiding bestaat uit het zich grondig inwerken in een zaak, waarna intensief overleg met de collega's volgt. Gezamenlijk wordt een verhoorplan opgesteld dat na goedkeuring door de teamleiding wordt toegepast.
Soms is Stokes' rol dan uitgespeeld doch vaker fungeert zij als coach van het verhoorkoppel. Daarbij kan Stokes, vaak sneller en kijkend door 'een andere bril' dan de verhoorders, bepaalde patronen in het verhoor op zich en in het verbale en non-verbale gedrag van de te verhoren persoon herkennen. Deze kunnen helpen bij het inschatten van de inhoudelijke stand van zaken en de strategie zodanig bepalen dat te allen tijde waarheidsvinding voorop staat.
Haar specialisaties zijn:
- waarheidsvinding middels communicatie;
- maximaliseren van het verhoorrendement in aangifte-, getuigen- en verdachtenverhoren;
- het vlottrekken van vastgelopen verhoren;
- de verhooraanpak van complexe verdachten, al dan niet in een complexe zaak. De moeilijkheid kan ‘m zitten in de persoonlijkheid dan wel de persoonlijkheidsstoornis van verdachte, en/of in de complexiteit en gevoeligheid van de zaak;
- verhoorPlan B©: een zwijgende gesprekspartner maximaal prikkelen tot praten.
Brugfunctie
Dit alles houdt in dat Stokes gedurende een bepaalde tijd deel uitmaakt van het team en intensief contact onderhoudt met de verhorende collega's.
Hoewel zij in eerste instantie puur voor haar vakinhoudelijke kennis wordt ingehuurd, kan zij ook een aandeel hebben in een aantal processen. Belangrijke voorbeelden hiervan zijn:
- het motiveren van verhoorkoppels;
- advisering bij de samenstelling van verhoorkoppels;
- het vervullen van een brugfunctie tussen collega's en teamleiding, als het gaat om een zo goed mogelijke afstemming van wederzijdse doelen en uitgangspunten.
Uitgangspunt
Veel gedragsdeskundigen binnen rechercheonderzoeken redeneren vanuit de persoon van de aangever, getuige of verdachte in de zin van eventueel aanwezige persoonlijkheidsstoornissen, karaktereigenschappen of vanuit bijvoorbeeld profiling. Stokes redeneert precies andersom, namelijk vanuit de strategie. De strategie is het uitgangspunt en die wordt zodanig ingezet in het verhoor dat er bij díe aangever, getuige of verdachte in díe zaak het meeste rendement te halen is.
|
